In 'Moskou' wordt het verhaal van de Duitse aanval op de Sovjet Unie beschreven, tot en met de opmars en terugtocht naar Moskou, door een tankregiment geleid door de blinde generaal Von Bomelbürg, maar ook vanuit het gezichtspunt van het verslagen Russische rode leger.
Mijn Oordeel
Deze oorlogsroman van Theodor Plievier beschrijft op indrukwekkende wijze het verloop van de oorlog aan het Oostfront, na de inval in Juni 1941. De chaos aan het instortende frontverloop aan Russische zijde, maar ook de moeilijkheden waar het Duitse leger mee te maken kreeg, worden nauwkeurig beschreven. Plievier slaagt er goed in om de gebeurtenissen rond de levens van een aantal militairen te vlechten, en is zodanig precies in zijn beschrijving van het oorlogsterrein, dat ik de neiging kreeg om af en toe Google maps erbij te pakken. Zeer knap zoals hij zowel de Russische als de Duitse kant beschrijft, alsof hij er zelf bij geweest is.
Gruwelijke Quote
"De volgende dag bracht een sneeuwstorm. Het dal van de Protwa werd geheel gevuld, er was geen rivierdal meer in te herkennen. De van zijn troep afgedwaalde Bomelbürg, vergezeld door enige trosrijders, zonder kompas en zonder kaart, wilde zich van de Protwa en van de Loesja, die in de Protwa uitmondde, naar Malojaroslawetz laten brengen, om daar weer bij zijn divisie te komen. Maar er was niets dan de zwavelkleurige razende hemel en geen enkele aanduiding in het wijde land; er was alleen waaiende sneeuw, waarin men tot zijn buik en soms zelfs tot over zijn hoofd wegzonk. De mannen sukkelden achter elkaar, voorop liep Bomelbürg, met schuingehouden hoofd. Als men de juiste richting had kunnen volgen, zou het naar Malojaroslawetz niet zo ver zijn geweest. Maar er kwam geen einde aan het waden door de sneeuw. De mannen sliepen onder het lopen en merkten het pas, als hun hoofd naar voren viel. Eindelijk ontdekten ze een dorp. De daken, de vervaagde contouren der daken, dreven op de sneeuwstorm. De moede harten klopten sneller bij de spookachtige aanblik. Er steeg geen rook uit de schoorstenen. Dat betekende dat de hutten door Duitsers noch Russen bezet waren.
"Een dorp, generaal... een dorp, vlak vóór ons!"
"Er op af dan, het kan Anizimowka zijn, misschien al Skryporowa!" zei de dove en bijna blinde Bomelbürg. Hij merkte niet wat er om hem heen gebeurde. Ook de anderen merkten het nauwelijks. Bij de verlaten hutten had de sneeuw zich tot de onderste rand van de houten daken opgehoopt. Uit de sneeuw sprongen schaduwen op. Er viel geen schot, knuppels suisden boven de hoofden der mannen. Ze werden doodgeslagen, geworgd, in de sneeuw gesmoord.
Bomelbürg stapte verder, zonder naar rechts of links te kijken. Hij had altijd geloofd dat hij kogelvrij was - en nu was het ook inderdaad geen kogel, die hem de dood bracht. Hij werd door partisanen gegrepen, naar de ingang van het dorp gesleept, daar neergezet en met water overgoten. Tot een ijszuil verstard bleef hij bij de ingang van het dorp staan - een wegwijzer voor vluchtende Duitse soldaten en voor de opdringende Russische troepen.
Het dorp heette echter niet Skryporowa, noch Anizimowka; het was het uit acht hutten bestaande gehucht Fotejewa, waar de soldaten van kapitein Holzwimmer de petroleum uit de lampen der bewoners hadden weggenomen.
Verschrikkelijkheid
Praktisch
Oorspronkelijke Titel: Moskau
1952, 361 pagina's
ISBN 3828902766
Geen opmerkingen:
Een reactie posten