Rigoni Stern is sergeant majoor bij de Italiaanse Alpenjagers. In het najaar van 1942 wordt de Italiaanse troepenmacht in de bocht van de Don bij Stalingrad omsingeld door het Rode Leger. Rigoni vertelt hoe hij zijn compagnie uit de omsingeling vecht van het Rode Leger tijdens een tocht die wekenlang duurt.
Mijn Oordeel
Dit boek is terecht een van de iconen uit de Italiaanse oorlogsliteratuur. In het hele verhaal komt het verlangen naar het dorp van herkomst naar boven, die de band tussen de soldaten via hun dialect versterkt. Ik vond de beschrijving van de uitbraak uit de omsingeling indrukwekkend - de chaos en eenzaamheid van de dwalende soldaat wisselen af met gevecht scenes als ze het zoveelste Russische dorp moeten veroveren op de Russen. Maar het verhaal wordt nooit heroïsch - het blijft het verhaal van een Italiaanse man die wil blijven overleven - om weer terug te kunnen naar Italië.
Gruwelijke Quote
"De zon aan de heldere hemel verwarmt onze stramme ledematen en we blijven maar doorlopen. Welke dag is het vandaag? En waar zijn we? Er bestaan dagen noch namen. Alleen wij die maar lopen.
Als we door een dorp komen, zien we lijken voor de deuren van de izba's liggen. Het zijn vrouwen en kinderen. Misschien zijn ze in hun slaap overvallen, want ze hebben hun nachthemd nog aan. De blote armen en benen zijn witter dan de sneeuw, het lijken lelies op een altaar. Een vrouw ligt naakt in de sneeuw, witter dan sneeuw. Naast haar is de sneeuw rood. Ik wil er niet naar kijken, maar ze zijn er toch, ook al kijk ik niet. Een jonge vrouw ligt met haar armen gespreid. Ze heeft een witte lap over haar hoofd. Waarom? Wie heeft dit gedaan? We lopen verder."
Verschrikkelijkheid
Praktisch
Oorspronkelijke Titel: Il sergente nella neve
1953; 153 pagina's
ISBN 9789029589901
Geen opmerkingen:
Een reactie posten