Het binnentrekken van het Rode Leger leidt tot een hausse aan zelfmoorden in het gehele land. In het stadje Demmin begeven zich honderden mensen naar rivieren en bossen om zich daar van het leven te beroven. Hele families werden weggevaagd, ouders doodden hun kinderen. Dit boek is gebaseerd op dagboeken, brieven, verslagen en herinneringen, en gaat vooral over de ondergang van gewone mensen.
Mijn Oordeel
De zelfmoordgolf die Duitsland trof in de april en meidagen van 1945 is een tot de dag van vandaag verdrongen hoofdstuk in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. De beschrijving door Florian Huber komt erg dichtbij. Het voorbeeld van het stadje Demmin wordt gevolgd door individuele verhalen van verschillende mensen. Daardoor wordt het duidelijk waarom de Duitsers nog zo lang hebben gestreden: "De toekomst van Duitsland liep ten einde. Met die gedachte zetten de mensen de laatste stap in de ontkenning van de werkelijkheid die hen dreigde te verslinden. Na de val van Führer en rijk vreesden ze in een leegte weg te zinken. Het niets werd voelbaar. De gruwelverhalen over het Rode Leger hadden de angststemming verspreid dat de geallieerden het Duitse volk na hun overwinning zouden wegvagen. In het beste geval wachtte hen een leven van onderdrukking. Daar kwam nog het collectieve gevoel van zinloosheid bij van degenen die zich de waarden van het nationaalsocialisme twaalf jaar lang hadden eigen gemaakt. De morele, maatschappelijke en quasi-religieuze normen, die de volksgemeenschap hadden bepaald, verbrokkelden. Wie zich daarmee had geïdentificeerd, dreigde ten prooi te vallen aan het verval van de eigen identiteit. Velen geloofden dat ze zo'n einde en zo'n toekomst niet zouden kunnen overleven."
Gruwelijke Quote
"Niet alle inwoners van Demmin kropen echter weg onder de grond. Sommigen hadden besloten de inname van de stad en het einde van de wereld voor te zijn. Lothar Büchner, de zevenentwintigjarige Haupttrupführer van de Reichsarbeitsdienst, was al dood voor de Russische soldaten tot zijn huis in de Jahnstrasse konden doorstoten. Hij had zich opgehangen, net als zijn vrouw en haar zus, en zijn moeder en grootmoeder. Maar eerst had hij, of een van de vrouwen, het op zich moeten nemen om de driejarige Georg-Peter de strop om de hals te doen. Iets dergelijks gebeurde ook in het huis van de eenenzeventigjarige bedrijfsleider van de Allgemeine Ortskrankenkasse Bewersdorff, het plaatselijke kantoor van het ziekenfonds. Voor hij, zijn vrouw en volwassen dochter zich ophingen, stierven ook de twee kleinkinderen van twee en negen jaar op dezelfde wijze. De jonge echtgenote van de 1e luitenant van de Wehrmacht was alleen met haar kind van drie. Ergens haalde ze de moed vandaan om de strop om de hals van het jongetje te doen en hem daaraan op te hangen, voordat ze zichzelf ophing. Ook een oude politieman en zijn vrouw hebben zich in deze uren opgehangen. Net als de echtgenote van een opperwachtmeester van de politie; hun twee volwassen dochters hebben zich ook opgehangen. Alleen de vrouw en dochter van een herenboer in Demmin-Waldberg ten westen van de Peene en een meubelmaker van zevenenveertig jaar kozen voor een andere uitweg. Zij schoten zich door het hoofd."
Verschrikkelijkheid
Praktisch
Oorspronkelijke Titel: Kind, versprich mir, dass du dich erschiesst
2016, 318 pagina's
ISBN 9789048829439
Geen opmerkingen:
Een reactie posten