Zo rond de 1700 mensen ontvluchtten succesvol het door de Duitsers bezette Nederland naar Engeland, om zich daar aan te sluiten bij de Geallieerde Strijdkrachten. In 'Tulpen voor Wilhelmina' onderzoekt historica Agnes Dessing deze groep mensen, en allen, die niet slaagden in hun missie. Alle mogelijke aspecten zijn onderzocht: beweegredenen, voorbereiding, de verschillende routes (het overgrote deel ging via Spanje, een aantal via Zweden en het kleinste deel via de Noordzee), de ontvangst in Engeland (van verhoring tot ontvangst door Wilhelmina), en het beeld dat in de media door de verschillende perioden van de geschiedenis is blijven hangen.
Mijn Oordeel
Een grondige studie naar een groep mensen waarover het boek, de film en de musical 'Soldaat van Oranje' ook gaan. Dessing laat geen aspect onbesproken. Doordat ze veelvuldig citeert uit egodocumenten van Engelandvaarders is het boek leesbaar gebleven. Het is wel duidelijk een wetenschappelijk boek, gebaseerd op haar proefschrift. Het uiteindelijke doel van de meeste Engelandvaarders om ook daadwerkelijk te vechten tegen de Duitsers lijkt maar zeer beperkt gehaald te zijn, alhoewel de meesten wel werden ingezet in functies in de oorlogsindustrie.
Gruwelijke Quote
"Zo is het ook met de meeste andere, op zee verdwenen Engelandvaarders. In een heel enkel geval wordt een tipje van de sluier opgelicht, doordat de betrokkenen in staat waren een laatste levensteken aan hun familie te sturen. Dit gold voor een groep van vier Engelandvaarders, die slechts enkele dagen na Van Swaay, op 19 november, met een zeilbootje uit Vlaardingen vertrokken. Zij zwalkten dagenlang rond op de Noordzee en zijn waarschijnlijk door honger en dorst omgekomen. Hun laatste levensteken was een afscheidsbrief aan hun familie, die zij in een fles stopten en overboord gooiden. In januari 1942 werd deze fles gevonden door H.N. Paulsen, strandvoogd van het Duitste waddeneilandje Süderoog. Paulsen droeg de fles, met daarin een brief, foto's, enkele munten, een persoonsbewijs en een bibliotheekkaart, over aan de Duitste autoriteiten, maar maakte eerst een afschrift van de brief. Deze was afkomstig van de achttienjarige Chris van Blitterswijk en gericht aan zijn ouders in Rotterdam. 'Als ge deze brief ontvangt' schreef Van Blitterswijk, 'ben ik niet meer. Ik hoop dat ge mij vergeven hebt, dat ik Woensdag 19 November verdween. Ik ging in de hoop om Engeland te bereiken, maar sindsdien zwerven wij steeds op zee. [...] Wij leven van een klein stukje brood en 2 wijnglaasjes water per dag. Wij hebben al die tijd slechts 3 vliegtuigen gezien en voor de rest niets anders dan lucht, water en meeuwen...'. Nadat Paulsen de Duitse autoriteiten had geïnformeerd, werden in Rotterdam de vader en broer van Van Blitterswijk door de Sipo aan de hand gevoeld. Ook zijn vriendin Annie, die eveneens in de brief werd genoemd, werd aan een verhoor onderworpen. Niemand was echter op de hoogte geweest van de Engelandvaardersplannen van Chris. Door toedoen van Paulsen, die het afschrift na de oorlog opstuurde, hebben de ouders de afscheidsbrief van hun zoon uiteindelijk alsnog ontvangen"
Verschrikkelijkheid
Praktisch
Oorspronkelijke Titel: Tulpen voor Wilhelmina
2004; 469 pagina's
ISBN 9789035126404
Geen opmerkingen:
Een reactie posten