In "alles ging aan flarden" vertelt Klaartje de Zwarte over haar arrestatie in Amsterdam, het verblijf in de Hollandse Schouwburg, en haar verblijf in concentratiekamp Vught.
Mijn Oordeel
Dit boek is pas rond 2009 in de publiciteit gekomen. Klaartje de Zwarte-Walvisch is zelf vermoord in vernietigingskamp Sobibor. De schrijfster beschrijft de omstandigheden in de Hollandsche Schouwburg en in Vught, iets waar nauwelijks ooggetuigenverslagen van bekend zijn. Vooral de eindeloze serie pesterijen is opvallend - maar ook de humor die de vrouwen gebruikten om zich tegen de omstandigheden te wapenen. In het dagboek zit ook de bijzondere afscheidsbrief die ze aan haar man heeft geschreven - hij zat op een buitencommando, en de kans bestond dat zij op transport moest naar Westerbork zonder hem nog te kunnen zien.
Gruwelijke Quote
"Vaders bestormden het kinderkamp om bij hun vrouwen en kinderen te willen zijn. Mannen lagen voorover op tafel en snikten het uit. Snikten als kleine kinderen omdat ze zo machteloos waren tegen dat wat hen werd aangedaan. Er viel niet te troosten. Voor ieder was het leed even groot. Overal waar ik ging niet anders dan huilende mannen en vrouwen."
Verschrikkelijkheid
Praktisch
Oorspronkelijke Titel: Alles ging aan flarden - het oorlogsdagboek van Klaartje de Zwarte-Walvisch
2009; 207 pagina's
ISBN 9789460032189
Geen opmerkingen:
Een reactie posten