In 'Hundred Days' onderzoekt academicus Nick Lloyd de laatste honderd dagen van de Eerste Wereldoorlog aan het Westelijke Front. Na het Duitse lente offensief in maart 1918 zijn de Duitse linies verzwakt. Daar maken de geallieerden gebruik van en dringen de Duitsers terug van de Marne. Dat is waar het boek begint - de terugtrekking van de Marne door de Duitsers en dan de aanval door de geallieerden bij Amiens of 8 augustus 1918, wat een verpletterend succes is. Deze wordt gevolgd door de aanval op de Siegfried Line bij Saint-Quentin (ook wel Hindenburg linie genoemd) en die bij het Canal du Nord op 27 september. Vervolgens wordt de inzet van de Amerikanen bij de Saint-Mihiel salient beschreven, gevolgd door de slag om de Meuse-Argonne op 26 september door die zelfde Amerikanen, en waar de latere generaal Patton als kolonel de 'First Provisional Tank Brigade' aanvoert. De slag om de Meuse-Argonne was belangrijk omdat hiermee de aanvoerlijnen van de Duitsers in gevaar gebracht konden worden. Uiteindelijk breekt het Tweede Engelse Leger onder Plumer ook door bij Ieper, in de vierde slag om Ieper, op 28 september. In oktober wordt op alle plaatsen de Hindenburg / Siegfried Linie doorbroken. Dat was het moment dat Ludendorff eindelijk het signaal gaf aan Paul von Hintze, Secretary of State, dat de oorlog verloren was en er een wapenstilstand moest komen.
Mijn Oordeel
Lloyd neemt de militaire gebeurtenissen als rode draad voor zijn boek, en combineert deze met de politieke opbouw in Duitsland naar de wapenstilstand. Hij citeert veel uit dagboeken en verslagen van soldaten om zo een beeld te schetsen van de strijd op de grond. Ook beschrijft hij de grote invloed van de Spaanse Griep. Ik vond zijn inleiding zeer interessant waarin hij uiteenzet met welke tactiek de slag om Amiens is ingezet: het element van verrassing (geen inleidend bombardement meer); tanks die eerst alle mitrailleur posten vermorzelen (dat kon bij Amiens omdat er weinig bunkers waren), gevolgd door de infanterie. Verder werd er een misleidingscampagne gestart. De artillerie werd ingezet om Duitse batterijen te vernietigen, na de start van het offensief. Interessant is ook dat in 1918 de geallieerden een manier hadden gevonden om de accuraatheid van een batterij te bepalen voordat de batterij in een offensief in actie kwam. Dat voorkwam het 'inschieten' en daarmee het verliezen van de verrassing. Het is duidelijk dat de laatste honderd dagen nog zeer zwaar geweest zijn voor beide kanten - ondanks het succes van Amiens volgden er nog een aantal zware slagen tegen een vijand waarvan de ruggengraat van het Duitse Leger niet bereid was om op te geven.
Gruwelijke Quote
"But not all Germans were like this. Indeed, as every soldier knew, for every grouup of cowed, shivering soldiers, there were others in the German Army who would not give in; those who were disputing their progress every day, inch by inch: the spine of the German defense, her machine-gunners. These men were both feared and respected. 'The gunners were brave men,' wrote T.H. Holmes, a Private with 56th (London) Division, 'because firing the gun meant revealing the position of it, and up would come a tank and invariably shoot the post to pieces, and then trample it flat. I saw a ghastly mass of crushed heads and limbs tangled up with twisted iron. They said some of these machine-gunners were chained to their wapons."
Verschrikkelijkheid
Praktisch
Oorspronkelijke Titel: Hundred Days - the End of the Great War
2013; 350 pagina's
ISBN 9780241953815
Geen opmerkingen:
Een reactie posten